Door de kleiner wordende tuinen moeten steeds meer plantenliefhebbers afzien van een echte boom in hun tuin. Vandaag presenteer ik jullie een cultivar die wel nog de naam boom mag dragen en tegelijkertijd klein genoeg blijft om niet onmiddellijk te gaan overweldigen. Alhoewel hij duidelijk sterallures heeft, gezien zijn vele troeven. Ik zet ze op een rijtje:
Het eerste wat opvalt aan deze plant is het mooi gevormde, glanzende blad. Het gelijkt enigszins op dat van de hazelaar, maar glimt meer en is smaller. In de herfst is het een ware blikvanger wanneer onder invloed van grote temperatuursverschillen tussen dag en nacht het zomers groen verdwijnt en moet plaatsmaken voor warme tinten van geel, oranje, rood en paars. Hoe meer zon de plant krijgt, hoe feller de herfstkleuren.
Net als de verwante toverhazelaar (Hamamelis) bloeit deze ook ‘s winters en in de vroege lente. Dit gebeuren gaat echter aan de meeste mensen voorbij, want de bloei is eerder onopvallend. De donkerrode bloempjes verschijnen in dicht opeenstaande ronde trosjes aan de naakte twijgen.
Parrotia persica ‘Vanessa’ groeit tamelijk opgaand en heeft als jonge boom een langgerekte kruin. Op latere leeftijd zal hij breder worden en dichter vertakken en is dan een waardig alternatief voor de kleine tuin.
De mooiste vorm om deze plant te laten uitgroeien is als meerstammig exemplaar. Met vertakkingen van laag bij de grond en grillig opgaande stammen is dit een ideale solitair die al van jonge leeftijd een zeker klasse uitstraalt.
Snoeien is helemaal niet nodig of kan zich beperken tot het weghalen van een kruisende tak of wat uitdunningswerk.
Ook van ziekten en plagen is de Parrotia gespaard gebleven. Op een goed doorlatende tuingrond met flink wat humus zal hij hun baasje moeiteloos overleven.